Tıp bilimi yüzyıllardır hastalıkla mücadelede büyük gelişmeler kaydetmiştir. Ancak günümüzde hala mücadele edilmesi gereken ve insanlığı tehdit eden hastalıklar varlığını sürdürmektedir. Tıp bilimindeki gelişme tedavi ve eradikasyonla ilgili vaadleri de gündeme getirmiş ancak bu vaadler insanlığın beklentilerini karşılamaya yetmemiştir (1). Bu gün dünya HIV/ AIDS, açlık, tütün kullanımı ve buna bağlı bağlı kronik hastalıklar, kanserler ve kalp hastalıkları gibi sorunlarla karşı karşıyadır.
Günümüzde hastalıkların yapısındaki değişiklik, ölüm nedenlerinin farklılaşması, kronik hastalıkların oranlarındaki artış, sağlıkta teknoloji ve kaynak kullanımının da önemli boyutlara ulaşması insanları sürekli izleyebilecek yeni bir hekim tipine ihtiyacı ortaya koymuştur. Bu durum, birinci basamakta tıp fakültesini bitirdikten sonra alanında uzmanlaşmış hekime gereksinimi ortaya çıkarmıştır.
Önceleri semptoma yönelik olan tedavi anlayışı ile "hasta yoktur, hastalık vardır" görüşüyle, kişilerin sadece hastalıkları üzerinde durulmuştur. 1923 yılında Dr. Francis Peabody uzmanlaşma eğiliminin en yüksek noktaya ulaştığını ve modern tıbbın sağlık hizmet sunum sisteminin aşırı parçalara ayırdığını belirterek hızla kapsamlı ve kişsel hizmet verebilecek genel pratisyenliğe dönülmesine gereksinim duyulduğunu bildirmiştir (2)
Dr. Peabody? nin önerilerinin dikkate alınması için yaklaşık 30 yıl geçmesi ve 2 Dünya savaşı yaşanması gerekmiştir. 1952?de İngiltere?de ?Genel Pratisyenlik Akademisi? (College of General Practitioners), 1960?lı yıllarda da A.B.D?de ?Aile Hekimliği Yeterlik Kurulu? (Board of Family Practice) kurulmuştur. İzleyen yıllarda Avrupa?da birinci basamak hekimliğini geliştirmeyi amaçlayan pek çok birlik kurulmuştur.
Dünya Sağlık Örgütü (WHO) ve Dünya Aile Hekimleri Birliği (WONCA), 1978 Alma Ata Konferansında ilan edilen ?2000 Yılında Herkese Sağlık? hedefi doğrultusunda, 1994 yılında Ontario-Kanada?da ?Tıp Eğitimi ve Uygulamalarını İnsanların Gereksinimlerini Daha İyi Karşılar Hale Getirmek: Aile Hekiminin Katkısı? konulu ortak bir konferans düzenlemişlerdir (3) Her iki birliğin temsilcilerinin ortak imzaları ile yayınlanan konferans dokümanının özet bölümünde şu ifade yer almaktadır.
?İnsanların ihtiyaçlarını karşılamak için, sağlık sisteminde, tıp mesleğinde, tıp fakültelerinde ve diğer eğitim kuruluşlarında köklü değişiklikler yapılmalıdır. Genel Pratisyen ya da Aile Hekimi, sağlık hizmet sistemlerinde kaliteye, sosyal adalete, etkinlik ve düşük maliyete ulaşılmasında merkezi role sahip olmalıdır. Bu sorumluluğu yerine getirebilmek için Aile Hekimi; hasta bakımında yetkin olmalı, bireysel ve toplumsal sağlık hizmetini bir bütün halinde ele almalıdır. Bu amaç doğrultusunda Dünya Sağlık Örgütü ve Dünya Aile Hekimleri Birliği tarihi bir işbirliği gerçekleştirmektedir.?